De afgelopen jaren worden er steeds meer wind- en zonneparken gerealiseerd. De invloed van duurzame energie in de energiemix wordt daardoor steeds groter, wat op zijn beurt invloed heeft op de prijsvorming van de opgewekte elektriciteit. In de basis zijn veel duurzame projecten gesubsidieerd vanuit de SDE++-regeling, waarbij de overheid de zogeheten ‘onrendabele top’ vergoedde. De onrendabele top vergoedt het verschil tussen de kostprijs van de betreffende techniek en de actuele marktwaarde. Bij hogere energie- en elektriciteitsprijzen zal deze onrendabele top steeds kleiner worden. Dit is goed nieuws voor de ambities die Nederland heeft met betrekking op haar klimaatdoelstellingen: hoe minder subsidie er nodig is om projecten te realiseren, hoe meer projecten er theoretisch gebouwd kunnen worden.
De praktijk leert dat deze theorie niet altijd opgaat. Investeerders in duurzame energieprojecten zijn uiteindelijk ook op zoek naar een gedegen projectrendement. De (huidige) SDE-subsidie biedt tot op zekere hoogte de zekerheid dat gedurende de exploitatiefase een gegarandeerd projectrendement behaald kan worden. Hoe verder de kostprijs van bijvoorbeeld zon- en windprojecten daalt, hoe minder vaak dit in aanmerking komt voor SDE. Als zulke projecten volledig afhankelijk zijn van de marktprijzen, wordt een Power Purchase Agreement (PPA) des te belangrijker: hiermee kan de producent kiezen hoe de opgewekte stroom verhandeld en verkocht wordt op de markt.
In een PPA zijn er meerdere keuzes voor de verkoop van de stroom die gemaakt kunnen worden:
Welke van deze markten het beste aansluit aan de behoefte van de producent, hangt af van meerdere factoren. Dit heeft onder andere te maken met de risicobereidheid, de afhankelijkheid van de mogelijke SDE-beschikking en de mogelijkheid om te schakelen op basis van de volatiliteit in de uurprijzen op de EPEX spotmarkt.
Vul het contactformulier in en wij nemen zo snel mogelijk contact op.
